حرکت

گفتم: کجا میروی؟

گفت: رفتن مهم است نه کجا رفتن.

گفتم: چرا می روی؟

گفت: رفتن مهم است، چرایی رفتن را خود خواهی دانست.

و رفت و رفت....

من ایستادم و او رفت و من ایستادم . رفتن نمی دانستم

او رفت و من ندانستم که مُرده‌ام

ارابه تاریخ

اگر می خواهیم آیندگان و دیگر ملل به تاریخ امروز ما احترام بگذارند بایستی ما هم به تاریخ گذشتگانمان و تاریخ ملل دیگر احترام بگذاریم. و این را هم عرض کنم که هیچ حکومت قدرتمندی تا کنون نتوانسته واقعیت‌های تاریخی را برای مدت‌های طولانی پنهان نگه داشته و یا قادر باشد تغییرات دائمی به آن بدهد، بقول ما ایرانی‌ها که می‌گوییم حقیقت مانند خورشید است که برای همیشه پشت ابر نمی‌ماند. تاریخ و وقایع آن هم به‌مثابه حقیقت است که نمی‌توان برای همیشه پنهان‌اش نمود. زمان بهترین داور و قاضی است و هیچ قدرتی نمی‌تواند مقابل زمان ایستادگی کند. کوروش و تمام شاهان هخامنشی، ساسانیان و دیگر سلسه‌های حاکم بر این سرزمین که بر ارابه تاریخ تا به امروز سوار شده و به ما رسیده‌اند و همچنان که تاریخ دیروز ما بر آن سوار است. تاریخ امروز ما را هم خواهی نخواهی سوار کرده و از ما هم قاعدتاً گذر کرده و به آیندگان خواهند رسید و توقف آن امکان‌پذیر نیست. اگر تاریخ بتواند در مللی موجب درس آموزی و عبرت شود آن جامعه روی آرامش و توسعه را خواهند دید و اگر جزم اندیشانه و اعتقاد اندیشانه با مسائل برخورد کنیم و حاضر به بازبینی خویش و فرهنگ و رفتار اجتماعی خویش نباشیم به آن پیش‌نیاز توسعه نخواهیم رسید.